Stichteres congregatie

De stichteres van de congregatie, Julie Françoise Catherine Postel, werd geboren op 28 november 1756 in het vissersdorp Barfleur in Normandië (Frankrijk). Het gezin telde zeven kinderen. Haar vader was touwslager. Door bemiddeling van een rijke dame ontving Julie een uitstekende vorming bij de Zusters Benedictinessen in de abdij van Valognes.

Van 1774 tot 1805 was zij als onderwijzeres werkzaam in haar geboorteplaats Barfleur. Zij gaf les aan kinderen van arme gezinnen en zorgde voor de opvang van wezen. In de tijd van de Franse Revolutie hielp zij vervolgens priesters die naar Engeland wilden vluchten.

In 1807 stichtte zij in Cherbourg de Congregatie van de Arme Dochters van Barmhartigheid. Zij koos als kloosternaam Marie Madeleine. Met haar eerste medezusters trok zij tussen 1811 en 1832 in grote armoede van de ene plaats naar de andere. In 1832 werd de ruïne van de abdij van Saint-Sauveur-le-Vicomte hun moederhuis. Na een leven van grote inzet voor armen en gebrekkigen stierf Julie Postel in 1846 op 90-jarige leeftijd. Zij werd begraven in de abdijkerk die onder haar leiding was gerestaureerd. Uit het leven van Julie Postel blijkt dat zij een vrouw was ‘geraakt door God, bewogen om mensen’.

13 jaar later, in 1859, werd de gemeenschap door paus Pius IX officieel erkend als een congregatie. In 1908 volgde de zaligverklaring van de stichteres Maria Magdalena, en in 1925 de heiligverklaring.

Zuster Placida Viel was de waardige opvolgster van zuster Marie-Madeleine als algemeen overste. Zij leefde volledig in dezelfde spiritualiteit (in 1951 werd ook zij zalig verklaard).